erkenning

Avontuur
Mijn leven begint op zondag 26 september 1993.
Mijn bijde ouders waren ziel gelukkig met mij maar ze hadden nog geen idee wat voor avontuur ze te wachten stond. Aan mij buiten kant kan je niks zien maar van binnen is er veel aan de hand. Ik ben kern gezond en met me gezondheid was er dan ook niks aan de hand. Maar praten was in mijn geval niet zelf sprekend.

Mysterie
Mijn ouders waren angst en wilde graag weten wat er aan de hand was met me. Ik kwam in hulpland te recht waar ze 100 testjes met me gingen doen op spiegellogisch gebied, op motoriek ik werd op alles getest maar de ouderzoekers vonden het een mysterie wat er nou precies aan de hand was. Ik krijg een steeds drukker en voller hoofd van alle indrukken wat andere mensen achten laten van mij. Taal kon ik niet mee communiceren, de woorden en klanken kwamen niet goed mijn mond uit niemand verstaande mij en niemand begreep mij. Ik wilde gewoon is een gesprekje voeren alleen mijn stem werkte wel mee maar de klanken klonken niet goed waar door andere geen geduld hadden om naar me te luisteren.

Losse klanken
Mijn hele school tijd besliste andere mensen voor mij wat ik lekker vond, vies vond of niet leuk vond. Mijn leven werd werkelijk geleefd. En dat kwam allemaal door mijn TOS, een Taal ontwikkeling stoornis. Ik heb er uit geleerd dat je nooit voor een andere kan bepalen hoe die zich voelt maar dat woorden maar lossen klanken zijn in de lucht. Ik ben nu 26 jaar oud. Door veel therapie en heel veel te oefenen kan ik nu op een niveau praten wat andere verbaast maar daar heb ik heel hard voor gevecht om zo ver te komen.

Ik wil mensen laten in zien dat praten niet zelfsprekerd is en dat TOS meer aandacht moet krijgen.

Mariëlle Vermeulen, ervaringsdeskundigen TOS en oprichtster van Stichting TOS.